علی گل‌آور

مرگ غم‌انگیز علی گل‌آور در 27 اردیبهشت 1401، در جریان جنبش "زن، زندگی، آزادی" ایران، نشان‌دهنده شکاف‌های عمیق و دردناکی است که از خشونت رژیم نشأت می‌گیرد. علی که تنها ۲۲ سال داشت، در سال 1378 متولد شد و ساکن بهبهان بود. او فرزند بهزاد، یکی از فرماندهان ارشد پلیس بود.

در مورد زندگی شخصی او اطلاعات عمومی کمی وجود دارد، اما گفته می‌شود که علی پس از آگاهی از دست داشتن پدرش در سرکوب خشونت‌بار اعتراضات آبان ۹۸ که به "آبان خونین" معروف است، به شدت دچار شوک و اندوه شد. Abane Khoonin, was devastated.

در اقدامی تکان‌دهنده و دلخراش، علی به نشانه اعتراض، اسلحه پدرش را برداشت و در برابر ساختمان فرمانداری بهبهان، خود را از ناحیه گلویش هدف قرار داد و جان خود را از دست داد. به گفته‌ی کسانی که او را می‌شناختند، علی بارها نارضایتی خود را از خدمت پدرش به رژیم ابراز کرده بود اما هرگز به عمق دخالت او در قتل معترضان بی‌گناه پی نبرده بود. او که از سنگینی این حقایق شوکه و خرد شده بود، این اقدام عمومی را به عنوان عکس العملی بر ضد اعمال پدرش و سرکوبگری‌های رژیم انتخاب کرد.

پس از مرگش، علی در تاریخ 28 اردیبهشت 1401، در آرامگاه بهشت رضوان بهبهان به خاک سپرده شد. داستان کوتاه زندگی او، اما پر از رنج و اندوه، بازتاب‌ ناامیدی عمیقی است که بسیاری از جوانان ایرانی در جستجوی عدالت و برابری تجربه می‌کنند. فداکاری علی نماد ایستادگی و صداقت نسل جوان است؛ نسلی که برای دستیابی به عدالت حتی در مقابل خانواده خود نیز سکوت نمی‌کند.

ایرانیان در یادبود علی گل‌آور، بار دیگر تعهد خود را برای آینده‌ای آزاد، دموکراتیک و برابر تحت حاکمیت قوانینی که به مردم خدمت کنند، تأیید می‌کنند. به یاد علی و همه کسانی که در برابر ظلم ایستاده‌اند، ایرانیان راه خود را به سوی کشوری بدون ستم و استبداد ادامه می‌دهند و هر زندگی‌ای را که در این مسیر از دست رفته، گرامی می‌دارند.