حسین حیدری

حسین حیدری، جوان پرشور ۲۶ ساله شیرازی، در تاریخ 20 آذر 1398، پس از تحمل 16 روز درد ناشی از جراحت گلوله، جان باخت. حسین، متولد 8 تیر 1372، فرزند ناصر، دارای یک خواهر و عضو طایفه دره شوری از ایل قشقایی بود.

پس از اعتراضات آبان ۱۳۹۸ که به دلیل افزایش شدید قیمت بنزین آغاز شد (که به "آبان خونین" معروف است)، او نیز به جمع معترضان پیوست تا نارضایتی خود را بیان کند.

در تاریخ 4 آذر، در جریان یک تظاهرات در منطقه ولیعصر شیراز، نیروهای دولتی شروع به حمله بی‌دلیل و بی‌رحمانه به معترضان غیرمسلح و استفاده از گلوله‌های واقعی و تک‌تیراندازان مستقر در پشت‌بام‌ها کردند. حسین بر اثر اصابت گلوله در خیابان مجروح شد. مردم حاضر در صحنه او را به بیمارستان رساندند، اما به دستور نیروهای امنیتی، بیمارستان‌ها موظف بودند از پذیرش مجروحان گلوله‌ای خودداری کنند. حسین که از مراقبت پزشکی محروم شده بود، به خانه منتقل شد و در نهایت پس ازتحمل 16 روز رنج و درد ، در تاریخ 20 آذر 1398 جان باخت.

حسین پنج روز بعد، در تاریخ 25 آذر، در قبرستان بهشت زهرا، قصر قمشه شیراز به خاک سپرده شد. خانواده‌اش شکایتی را برای اجرای عدالت در مورد قتل او مطرح کردند، اما همچون بسیاری دیگر، رژیم از پیگیری درخواست آن‌ها سر باز زد. زندگی و مرگ نا به‌ هنگام حسین نمایانگر شمار بی‌شماری از ایرانیانی است که برای آزادی، عدالت و دموکراسی همه چیز خود را فدا کرده‌اند.

خاطره حسین حیدری و هزاران نفر دیگر مانند او همچنان زنده است، زیرا مردم ایران با یادآوری این عزیزان، مبارزه برای ایرانی آزاد و عادل را ادامه می‌دهند. مردم ایران بیش از پیش به ضرورت حکومتی عاری از فساد و دارای قوانینی عادلانه برای محافظت از شهروندان در برابر چنین ظلم‌ها و خشونت‌ها پی برده‌اند.

داستان تراژیک حسین بازتابی از درخواست بزرگ‌تری برای اجرای عدالت در ایران و توقف قتل‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در داخل و خارج از کشور است؛ جایی که بی‌شمار جان‌ها در راه آزادی و عدالت خواهی فدا شده‌اند.