حسین مهدی‌پور

حسین مهدی‌پور، معلم ۲۶ ساله‌ی جامعه‌شناسی از دشت‌یاری بلوچستان، پس از شرکت در یک تجمع اعتراضی در تهران در تاریخ 12 اردیبهشت 1402 توسط افراد مسلح ناشناسی ترور شد. او که در تاریخ 2 اردیبهشت 1376 در زابل استان سیستان به دنیا آمد، نماینده‌ی فعال صنف معلمان بود و برای حقوق عادلانه و بهبود شرایط کاری همکارانش تلاش می‌کرد.

حسین مدیریت کانال تلگرامی «مطالبات آموزشی» را بر عهده داشت که مرجعی برای اخبار صنفی بود و همچنین از طریق صفحه‌ی اینستاگرام خود برای حقوق معلمان فعالیت می‌کرد. او به عنوان صدایی پرقدرت در برابر حقوق ناعادلانه‌ی معلمان شناخته می‌شد.

حسین برای فعالیت‌های صنفی‌اش خستگی‌ناپذیر بود؛ او هزاران کیلومتر با اتوبوس به تهران می‌آمد و سفرهای ۲۴ ساعته را برای شرکت در تجمع‌های اعتراضی مقابل مجلس و دفاتر آموزشی در پاییز و زمستان ۱۴۰۰ تحمل می‌کرد. در هر گردهمایی با شور و حرارت صحبت می‌کرد و توجه و خشم مقامات را به خود جلب می‌کرد.

در یکی از این تجمعات، پلیس قصد بازداشت او را داشت، اما سایر معلمان او را در حلقه‌ای محافظت کردند و مانع بازداشتش شدند. با این وجود، حسین و دیگر رهبران صنفی اغلب تحت فشار و تهدید قرار می‌گرفتند و بسیاری از آنها با بازداشت‌ها و احکام سنگین زندان مواجه شدند. در آذر 1400، او بازداشت شد و به مکانی نامشخص منتقل و تهدید شد تا از فعالیت‌های صنفی و مدیریت کانال تلگرام دست بکشد. با وجود بازداشت‌های مکرر و مصادره تلفن همراهش، او همچنان به دفاع از حقوق معلمان ادامه می‌داد.

در 12 اردیبهشت 1402، روز معلم، حسین به دعوت امنیتی‌ها به چابهار رفت. پس از پیاده شدن از خودرو در یک چهارراه وزمانی که در انتظار رسیدن خودروی دیگربود ، یک موتورسیکلت حامل افراد نقاب‌پوش به او نزدیک شدند و بدون اخطار، به سوی او تیراندازی کردند و او شدت مجروح شد. حسین که غرق در خون روی زمین افتاده بود، توسط یک وانت عبوری به بیمارستان چابهار منتقل شد، جایی که در شرایط بسیار وخیم بستری شد تا سرانجام در 15 اردیبهشت 1402 جان باخت..

مراسم تشییع حسین در دشت‌یاری جمعیت زیادی را به سوگ واداشت؛ مردمی که برای از دست دادن حامی شجاع خود عزاداری کردند. حسین به عنوان نان‌آور خانواده، خانواده‌اش را در شرایطی دشوار و بدون قدرت یا امکانات لازم برای دادخواهی در برابر نهادی که اصول پاسخ‌گویی را زیر پا گذاشته بود، تنها گذاشت. نیروهای امنیتی از مدت‌ها پیش او را هدف قرار داده بودند و عدم پیگیری پرونده قتلش توسط مقامات، گمان دخالت احتمالی رژیم در این حادثه را در میان بسیاری از مردم تقویت کرد، اقدامی که می‌تواند بهانه‌ای برای افزایش حضور امنیتی در بلوچستان به بهانه‌ی حفظ نظم باشد.

رژیم اسلامی سال‌هاست که برای خاموش کردن صداهای عدالت‌خواهی مانند حسین مهدی‌پور به شیوه‌هایی چون آدم ربایی، تیراندازی هدفمند، تهدید و آزار متوسل شده است. اما مردم ایران، به ویژه در بلوچستان، همچنان استوار و مقاوم مانده‌اند. خون عزیزانشان چون حسین که عدالت، آزادی و دموکراسی را مطالبه می‌کرد فراموش نخواهد شد. میراث او به عنوان نمادی از استقامت در برابر ظلم، یادآور هزینه‌های مبارزه برای عدالت و الهام‌بخش همیشگی برای کسانی است که به تلاش برای یک ایران آزاد ادامه می‌دهند.