حسین نوروزی

حسین نوروزی، کارگر فصلی ۲۰ ساله اهل دبیریان در استان فارس، پس از دستگیری به اتهاماتی دروغین، تحت شکنجه کشته شد. حسین، فرزند یعقوب، در مزارع اطراف کازرون به چیدن گوجه‌فرنگی مشغول بود تا خانواده‌اش را حمایت کند. در تاریخ 17 خرداد 1402، هنگامی که او مشغول کار بود، مأموران کلانتری ۱۲ و نیروهای امنیتی به طور ناگهانی به محل رسیدند و حسین را بدون داشتن مدارک به اتهام دزدی بازداشت کردند.

پس از بازداشت، حسین به بوشهر منتقل شد تا تحقیقات جنایی بیشتری انجام شود و در آنجا تحت شکنجه‌های شدید قرار گرفت. نیروهای امنیتی او را به اداره اطلاعات بوشهر منتقل کردند تا اعتراف اجباری از او بگیرند. هنگامی که پدرش، یعقوب، از بازداشت حسین مطلع شد، بلافاصله به اداره اطلاعات مراجعه کرد و توانست پسرش را که آشکارا از شدت شکنجه دچار جراحات شده بود، ملاقات کند. علی‌رغم درخواست‌های پدرش برای آزادی حسین، مسئولان فقط اورا تهدید کردند.

وضعیت حسین تحت شکنجه‌های مداوم وخیم‌تر شد و در نهایت بر اثر جراحات جان خود را از دست داد. گزارش پزشکی قانونی علت مرگ او را شکنجه و آسیب شدید به سر تأیید کرد. پیکر او در تاریخ 28 خرداد 1402 به خانواده‌اش تحویل دادند تا در قبرستان بهشت فاطمه دبیریان به خاک سپرده شود. هرچند خانواده‌اش شکایت کردند، اما مقامات بوشهر تنها وعده‌های پوچ برای تحقیق دادند و هیچ کسی پاسخگو نبوده است.

از زمان خیزش "زن، زندگی، آزادی"، مصونیت نیروهای امنیتی بیشتر شده و اینگونه جنایات بدون عواقب ادامه یافته است. مردم ایران بیش از پیش به ضرورت وجود حکومتی عاری از فساد و دارای قوانین عادلانه‌ای که از شهروندان در برابر چنین ظلم‌ها ی بی رحمانه محافظت کند، آگاه شده‌اند.

داستان تراژیک حسین بازتابی از درخواست بزرگ‌تری برای عدالت در ایران است، جایی که بی‌شمار جان‌ها در راه آزادی وفدا شده‌اند.