سپهر همت خانی

سپهر همت‌خانی تنها ۲۳ سال داشت که در 10 خرداد 1402 کشته شد. او در تیر ۱۳۷۸ در کرمانشاه به دنیا آمد و فرزند ارسلان، سرهنگ نیروی انتظامی بود و از طایفه بزرگ کُلار در گیلان‌غرب بود و در تهران زندگی می‌کرد. با وجود ریشه‌هایش در کرمانشاه، سپهر در تهران زندگی می‌کرد؛ جایی که زندگی او به طور تراژیک به دلیل ایستادگی در برابر رژیم سرکوبگر به پایان رسید.

اعتراضات سراسری که با قتل مهسا امینی در شهریور ۱۴۰۱ آغاز شد، سپهر را مانند بسیاری دیگر به خیابان‌ها کشاند تا خشم خود را ابراز کند. او در این اعتراضات شرکت کرد و خواستار عدالت و زندگی عادی شد. پس از شرکت در این اعتراضات، سپهر دستگیر شد اما با وثیقه آزاد شد. با این حال، وجدان او اجازه نداد در حالی که رژیم به سرکوب‌های وحشیانه‌اش ادامه می‌داد، ساکت بماند. او به مقاومت و اعتراض به خشونت رژیم ادامه داد.

گزارش‌ها حاکی از آن است که سپهر توسط نیروهای امنیتی رژیم در 20 آبان 1401 ربوده شد. او در طول بازداشت به شدت شکنجه و در نهایت جان خود را از دست داد. رژیم برای پنهان کردن علت واقعی مرگ او، تاریخ‌های مربوط به قتل و دفنش را جعل کرد و تاریخ مرگ او را به‌طور متفاوتی ثبت کرد. سپهر در بهشت زهرا دفن شد. این فریب به‌ این منظور بود که القا شود سپهر در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» کشته نشده و واقعیت شکنجه و مرگ او در ماه‌های بعد مخفی بماند.

سپهر بدون حضور خانواده‌اش به خاک سپرده شد. خانواده او که از ناپدید شدنش در اضطراب بودند، هیچ خبری دریافت نکردند تا زمانی که نیروهای امنیتی رژیم بالاخره با آنها تماس گرفتند. به آنها گفته شد که سپهر در یک «تصادف» کشته شده و در بهشت زهرا دفن شده است. به خانواده محل قبر او داده شد، اما مقامات آنها را تهدید کردند که باید سکوت کنند و از تحقیق یا عمومی کردن علت واقعی مرگش خودداری کنند.

زندگی سپهر همت‌خوانی، مانند هزاران جوان دیگر ایرانی، به دلیل این‌که جرات کرد ابتدایی‌ترین حقوق انسانی را مطالبه کند، گرفته شد. او و هم‌اعتراض‌کنندگانش سلاحی نداشتند، وسیله‌ای برای دفاع نداشتند؛ فقط صدای خود و شجاعتشان. و برای همین، با جانشان تاوان دادند. داستان سپهر یادآوری تراژیکی است از هزینه سخن گفتن علیه بی‌عدالتی در ایران، اما همچنین نشان‌دهنده روح تسلیم‌ناپذیر جوانان ایرانی است. آنها می‌دانند که ساختن آینده‌ای دموکراتیک و آزاد بر عهده خودشان است، و با جان خود راه را هموار می‌کنند.

ما باید سپهر و همه کسانی را که برای یک ایران عادل و آزاد جان باختند، به خاطر بسپاریم.